Walk in the park

Nadat Janno gisteravond inderdaad verloren had met de spelletjes, besloot ik nog even wat research te doen over San Francisco terwijl Janno de F1 aan het kijken was. Ik vertelde Janno dat er veel werd geschreven over een aardbeving die hier is geweest in 1906 waarop Janno vroeg of ik wist dat we ons op een tikkende tijdbom bevinden. Dit was informatie die ik nog niet had en die ik liever ook pas had willen krijgen als ik weer veilig terug op Nederlandse bodem ben. Janno vertelde enthousiast over een breuklijn die door zowel San Francisco als Los Angeles loopt die een mega aardbeving gaat veroorzaken en waarvan verwacht wordt dat die eens in de 100 jaar een aardbeving veroorzaakt. Gezien de vorige dus in 1906 was, zegt dat wel hoe ver we er al overheen zijn. Vervolgens heeft hij nog een filmpje laten zien van NOS op 3 waarin de hele tikkende tijdbom uitgelegd werd (Janno's verhaal klopte iets te goed) en verteld werd dat de Amerikanen ook totaal niet voorbereid zijn op een aardbeving van de verwachte grootte (dat was ook wat ik al verwachtte van het Amerikaanse volk). Jullie snappen dat ik daarna met een gerust hart ging slapen. Toch in ieder geval nadat ik diverse websites had afgespeurd waarin uitgelegd staat wat je moet doen bij een aardbeving. Of mijn slechte nacht hierdoor veroorzaakt werd of door Janno die flink verkouden is geworden inclusief snurken zullen we nooit weten... 

Na het ontbijt werd het een plan maken voor de dag en voor de komende dagen in San Francisco. Gezien er voor Janno een aantal belangrijke American footballwedstrijden zijn die hij wil zien (en op de meest onmogelijke tijdstippen midden op de dag plaatsvinden als je het mij vraagt) moest daar in het programma ook rekening mee worden gehouden. De golden gate bridge die we eigenlijk vandaag wilden doen leek daarom niet zo'n haalbaar plan te worden gezien Janno weigert om de brug over te willen fietsen en het wandelend vanuit ons hotel een flinke tijd in beslag gaat nemen tot we daar zijn, nog zonder dat we de brug over zijn gelopen. Dat plan wordt dus opgeschoven naar dinsdag; een dag waarop geen American football is (voor zover ik heb begrepen) zodat we het met wat tussenstops kunnen doen. Dat bracht voor vandaag het plan om naar het Golden Gate Park te gaan waarbij ik ook heel graag naar een Boudin Bakery Cafe wilde gezien dit overal wordt aangeraden en dit iets is dat voornamelijk in San Francisco (en in ieder geval enkel in Californië) te vinden is. Mijn gedachte was dat als dit echt zo lekker is als gezegd wordt dat we dan in ieder geval de komende dagen nog ergens een keer kunnen gaan. Dit maakte de planning voor de dag echter niet makkelijker want een Boudin Bakery Cafe ligt dan weer niet in de buurt van het Golden Gate Park. 

Gezien het ruime ontbijt was er toen de eerste wedstrijden van het American football afgelopen waren in ieder geval nog geen honger, dus zetten we de weg in naar het Golden Gate Park. Na een wandeling van driekwartier kwamen we daar aan om de wandeling door het park in te zetten. Het eerste deel van het park was veel leven, maar naarmate we verder kwamen was er steeds minder te doen en zeker op de terugweg van het park was er weinig leven nog. Hoogstens af en toe iemand die ons rennend inhaalde. Ook hier bleek weer dat Amerikanen gewoon niet lopen en in ieder geval niet meer dan nodig is. Aan het einde van het park stonden twee Nederlandse windmolens waar bij één ook een tulpenveld zou liggen. We hebben heel goed gezocht, maar het tulpenveld niet kunnen vinden. Toch weer voorgelogen door die Amerikanen... 

Nadat we het hele park door waren gewandeld hadden we ruim 3 uur gewandeld en waren we eigenlijk ook wel klaar met wandelen en honger en dorst. Google Maps liet ons zien hoe we met het OV naar het hotel terug konden gaan. Al was mijn idee uiteraard niet om naar het hotel te gaan, maar naar een Boudin Bakery Café dat bij ons in de straat lag. Janno had niet door dat ik daar naartoe wilde, maar was gelijk akkoord toen hij mijn plan hoorde. In de tram die we vervolgens pakten zaten ook weer een paar gure types. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat je die hier toch wel veel tegenkomt. Wat dat betreft voelde ik me in Washington een stuk prettiger. Uit de tram was de weg naar de Boudin Bakery snel gevonden. Bij de eerste donkere ramen die ik zag grapte ik "hier ligt die vast". Dit bleek helaas geen grap te zijn; Google mocht dan wel zeggen dat die tot 19u open was, de Boudin bakery was hartstikke gesloten. Flink teleurgesteld liep ik door naar het hotel en besloten we daar een nieuw plan te maken. In het hotel keek ik gelijk even waar de andere locaties lagen en wat daar de openingstijden van waren. Daaruit bleek dat er precies op de plek van de gesloten Boudin Bakery nog een café van ze zat. Het gesloten café zat namelijk in een soort Bijenkorf en in de kelder van deze namaakBijenkorf lag er nog een. Ik keek Janno even lief aan en hij zei dat als we gelijk zouden gaan dat hij dan mee ging. Opgetogen trok ik mijn schoenen aan om opnieuw de weg in te zetten naar de Boudin Bakery. Eindelijk ging ik mijn soep in brood krijgen (want dat is dus hun signature dish, die mij briljant lijkt). Aangekomen in de kelder van de namaakBijenkorf schoot Janno in de lach, want het leek heel even alsof ook deze gesloten was, maar toen we het hoekje om gingen bleek deze toch open te zijn. Blij gaf ik de bestelling door om daarna de volgende domper te krijgen: het brood waar ze de soep in doen was op, dus we konden wel de soep krijgen maar dan alleen met een stukje brood erbij. No way dat ik dat wilde. Ik kwam niet voor de soep, maar voor de combinatie. Mijn brein kreeg vervolgens een volledige error. Janno gaf aan dat we ook ergens anders naartoe konden gaan, maar in mijn errorhoofd konden we dat niet maken nu we al aan het bestellen waren, dus ik wilde toch daar iets bestellen. Janno besloot zijn originele bestelling te houden; clam chowder, maar dan met wat brood erbij en ik scande snel door de kaart met mijn errorhoofd maar wist nu niet meer wat waar in zat (ook qua allergenen) dus maakte een keuze waar ik bijna al tijdens het afrekenen spijt van had. Braaf heb ik dit uiteraard toch opgegeten (het was een bruschettapizza) maar deze leek me al niet bijzonder en was het ook niet. Ook Janno's eten was niet bijzonder. Dit was dus uitgelopen op een grote deceptie waarbij Janno vreest voor het moment dat ik komende dagen ga zeggen dat ik toch nog ergens een keer de soep in brood wil proberen. Om de deceptie wat te verzachten zijn we daarom maar via de Walgreens terug gelopen waar ik nog 2 pakken (was goedkoper) oreo cakesters heb gekocht om het leed te compenseren.  

Daarna bleek er op de kamer toch nog een American footballwedstrijd te zijn (hoe had ik ook kunnen denken dat die afgelopen waren voor vandaag?) waarna we daarna toch nog wat honger hadden en naar een restaurant in de buurt togen. We hadden beiden geen zin om ver te lopen gezien het toch wat onguur voelt hier in het donker. Het restaurant dat we op Google hadden gevonden gaf aan 24 uur per dag open te zijn, dus we willen niet weten wat voor volk zij aantrekken om 3 uur 's nachts. De kaart was ook dusdanig groot dat het even duurde voordat we een keuze hadden gemaakt. Janno had na lang dubben voor de spaghetti bolognese gekozen, totdat hij hoorde dat dit ook mijn keuze was. Iedereen die Janno kent weet dat hij eigenlijk niet iets wil pakken wat iemand anders aan tafel ook heeft, dus dit maakte dat hij opnieuw een keuze moest gaan maken. Ook tijdens het schrijven van deze blog krijg ik nog te horen dat hij liever de spaghetti bolognese had gewild, maar iemand deze voor zijn neus wegkaapte. Janno wilde bij zijn spaghetti onion rings on the side, wat maakte dat ik besloot dat ik ook best iets on the side kon pakken. Ik vond hun French toast namelijk ook aantrekkelijk klinken. Janno schaamde zich echter dusdanig voor deze combinatie van mij en mijn idee dat ik dit op kon krijgen dat hij me sommeerde om de French toast niet gelijk erbij te bestellen, maar als toetje te bestellen. Nadat we ons diner hadden gehad, gooide de bediening ons handgeschreven bonnetje op tafel. Ik gaf bij Janno gelijk aan dat ik de French toast nog wilde waarna Janno vol verbazing vroeg of ik nog niet vol zat. Jawel, maar die French toast zat nu in mijn hoofd dus die moest ik hebben. Dit resulteerde er in dat ons handgeschreven bonnetje weer mee terug moest en we op afstand konden zien hoe met typex de bon aangepast werd. Ze hebben dus wat extra fooi gekregen voor de typexkosten. We hadden ook moeten weten inmiddels dat je in Amerika alles tegelijkertijd moet bestellen en dat we Janno's schaamte voor mijn keuze hierin niet hadden moeten volgen. 

Nadat Janno daarstraks een spelletje Qwixx ruim heeft gewonnen, wil hij nu nog keer op keer gaan spelen. Daar wint hij normaal altijd mee, maar is hem deze vakantie nog niet gelukt dus hij denkt dat vandaag zijn lucky day is. We gaan het zien... Overigens zijn we de hele dag ook tussendoor aan het zoeken geweest waar we voor een enigszins schappelijke prijs met twee anderen van de Nederlandse American footballfans donderdag enigszins betaalbaar Thanksgiving kunnen vieren in Los Angeles. Het lijkt er op dat bijna alle restaurants gesloten zijn met Thanksgiving en locals kennen we helaas niet, dus mocht iemand nog een goede tip hebben; laat het ons weten!