Fuck KLM

De titel van deze blog stond al vast toen ik vanochtend door Janno werd wakker gemaakt. Die verontschuldigde zich namelijk dat hij me moest wakker maken, want we moesten een beslissing gaan maken. KLM had wederom onze vlucht geannuleerd alleen deze keer de terugvlucht. En deze keer hebben ze er niet eens meer een reden bij gegeven ondanks dat we nu nog dichter op de oorspronkelijke vluchttijd zaten. We waren al automatisch omgeboekt naar een andere vlucht op dezelfde dag met een overstap in Parijs, maar konden ook weer een andere directe vlucht boeken indien mogelijk. Dit zou dan de vlucht een dag later zijn die op hetzelfde tijdstip zou vertrekken. Een dag later had ik eigenlijk weinig zin in. De afspraken die ik eigenlijk de vrijdag waarop we uiteindelijk onverhoopt vertrokken had staan, had ik verplaatst naar woensdag. Die kon ik dan wederom af gaan zeggen en daar had ik echt nul zin in. Janno ging het liefst wel voor die optie, omdat hij een overstap niet zag zitten maar ging akkoord om toch voor de optie op dezelfde dag met overstap in Parijs te gaan. Het argument op de heenweg om dat niet te willen was voor hem onder andere dat hij het dan volledig fout zag gaan met de bagage. Gezien het met de bagage ook fout ging, terwijl we een directe vlucht hadden geboekt was dat nu echter niet meer een hele logische reden. Er waren nog wat zorgen over de overstap in Parijs voor Janno (we hebben een klein anderhalf uur), maar nadat ik hem had overtuigd dat we vanuit Parijs sowieso wel thuis gaan komen hebben we toch voor de vlucht van morgen gekozen. De vlucht vertrekt nu daarom morgen om 21.05u in plaats van 14.00u en met AirFrance in plaats van KLM. Dat wordt dus geen stamppot aan boord, maar baguette. Nadat we de andere vlucht hadden bevestigd konden we geen stoelen selecteren voor de vlucht. Hiervoor hadden we toch echt ruimschoots betaald oorspronkelijk en we wilden ook gewoon graag bij elkaar zitten. Maar weer contact zoeken met KLM dus, maar gezien we in Amerika zitten waren er (betaalbaar) enkel online opties om contact te zoeken. Via Whatsapp hebben we ze dus benaderd om tot de conclusie te komen dat KLM alles behalve klantvriendelijk is. Waar hun goede naam vandaan komt is ons echt een raadsel gezien beide vluchten geannuleerd zijn en ze daarna totaal niet behulpzaam zijn. Op ons laatste bericht op Whatsapp hebben ze niet eens meer geantwoord waarbij ze daarvoor op alle vragen alleen maar reageerden met een standaardzin uit hun handboek. Geen enkele persoonlijke touch en op de helft van de vragen kwam ook geen inhoudelijk antwoord terug of een antwoord waar we niets mee konden. Die zitplaatsen moesten we in ieder geval maar zelf uitzoeken bij het inchecken, want daar konden zij niets in doen.

Nadat dit geregeld was, moest de knop om. Er stond namelijk een wedstrijd van de Baltimore Ravens op het programma vandaag en dat is toch de belangrijkste reden dat we in LA zijn en voor Janno überhaupt de belangrijkste reden dat we in de VS zijn. Een stevige pastamaaltijd als ontbijt/lunch stond op de planning omdat we ruim op tijd bij het stadion wilden zijn gezien alle verkeershinder die telkens wordt voorspeld in LA en omdat Janno had gehoord dat de prijzen in het SoFis Stadium skyhigh zijn. Terwijl Janno aan het koken was, legde ik me terug in bed waar ik nog maar in slaap viel. Janno had me immers wakker moeten maken voor KLM terwijl ik eindelijk eens een goede nacht had in LA. Nadat we de overheerlijke pasta van Janno op hadden, zijn we beiden gaan douchen en hebben we de Ravenskleding aangetrokken. Als ik Janno moet geloven dan stond het me zowaar ook nog. Op naar de wedstrijd waarbij we via het hotel van de andere twee Nederlandse Ravensfans reden om hen op te halen gezien de hoge parkeerkosten rondom het stadion. Zo konden we die toch door 4 delen. Zij zouden morgen op dezelfde vlucht zitten en hadden ervoor gekozen om een dag later te gaan met een directe vlucht. We konden dus eerst even irritatie delen om daarna snel te focussen op de wedstrijd, want we hadden ons eigenlijk allemaal al neergelegd bij het falen van KLM. Overigens niet voordat ik nog één keer "fuck KLM" had geroepen. Als ik schat dat dit vandaag 20x uit mijn mond is gekomen dan schat ik het wellicht nog laag in (sorry pap en mam, jullie hebben me wel goed opgevoed hoor). 

Aangekomen op de parkeerplaats bij het stadion (waarbij we gelukkig niet opgelicht bleken), zetten we de tocht in naar het stadion en bleek al snel dat we bij lange na niet de enige Ravensfans waren. De Ravens moesten tegen de LA Chargers aka de opladers en we schatten dat de verhouding in het stadion uiteindelijk 60% opladers waren en 40% Ravensfans. In het stadion waren onze plekken weer vlot gevonden (vandaag hoefde Janno zich niet af te vragen hoe sommige mensen de natuurlijke selectie hebben overleefd) en we zaten dan ook ruim voor de wedstrijd op onze plek. De opladers hebben een vrij nieuw stadion dat ze delen met de andere footballclub uit LA (die lange tijd beiden niet in LA hebben gespeeld omdat ook deze sport om geld draait) en Janno en de andere twee Nederlandse Ravensfans waren toch ook zeker wel onder de indruk van dit stadion. Ook in ons vak zaten veel Ravensfans en ook deze keer is het dan toch leuk om te zien hoe alles gewoon door elkaar kan zitten, elkaar wat kan plagen en degene die lopen uit te dagen kunnen negeren waardoor de sfeer gemoedelijk blijft. Het was een hele spannende wedstrijd met uiteindelijk winst voor de Ravens. In tegenstelling tot de vorige wedstrijd waar ik bij was, heb ik deze keer ook mee zitten schreeuwen gezien het zeker spannend was. Omdat de opladers nog niet heel lang terug in LA zijn, was hun fanbase niet zo groot. Het was in onze ogen daarom af en toe een beetje beschamend hoe goed de Ravenssupporters er doorheen kwamen met bijvoorbeeld het roepen van "go defense" zonder dat dit overstemd werd door de supporters van de opladers, terwijl de Ravensfans dus verspreid door het stadion zaten en zich niet konden organiseren. Na de winst hebben we buiten het stadion gewacht op de andere twee Nederlandse Ravensfans waarna we deze, met veel minder verkeersdrukte dan verwacht, weer bij hun hotel hebben afgezet en ze voor morgen nog veel plezier hebben gewenst en een goede terugvlucht een dat later. Die laatste kregen wij uiteraard ook terug. Niet wetende dat we elkaar een kleine 10 minuten later alweer zouden zien. 

Janno en ik hadden namelijk bedacht om vandaag alvast te gaan tanken zodat we morgen nog alleen de huurauto vlakbij het vliegveld hoeven af te tanken. We hadden op de heenweg al gezien dat er vlakbij hun hotel veel tankstations lagen. Nadat we het eerste tankstation wegens de prijs toch maar oversloegen (gezien alle maten/eenheden hier verschillen van de Nederlandse kan ik niemand zeggen wat het verschil is per liter t.o.v. Nederland), kwamen we bij de volgende uit waar de grote zoektocht begon welke brandstof er in de auto moest. Die instructie hadden we niet bij het huren erbij gekregen, dus ik besloot maar eens in de tankklep en de deur te kijken. Helaas... daar stond niets. En op het moment dat ik even geen idee meer had hoe we het dan geregeld kregen kwamen daar de andere twee Nederlandse Ravensfans weer aangelopen om hun latenightsnack bij het tankstation te gaan halen. Degene die daarvan ook een rijbewijs heeft wist me snel op weg te helpen. Zij hadden de auto namelijk al in San Francisco gehuurd om via een aantal nationale parken naar LA te rijden, dus hadden inmiddels al een aantal keer moeten tanken. Ze verbaasden zich erover dat dit pas de eerste keer was dat wij moesten tanken (en dan nog was de tank nog halfvol), maar ik was toch blij dat ze er waren. De andere chauffeur gaf aan dat het in het boekje stond. Het boekje waarvan ik dacht dat we het niet hadden omdat ik dacht een leeg dashboardkastje gezien te hebben, maar dat er blijkbaar toch in lag. Gezien we nog flink wat cash geld hadden, omdat we hadden begrepen dat niet bij alle tankstations met creditcard betaald kon worden, moesten we vervolgens uitzoeken hoe het met betalen werkte. Blijkbaar kon je binnen credits kopen van het geld, dus dat heeft Janno vervolgens geregeld waarna ik startte met tanken. Toen we voor net 2 dollar hadden getankt kwam er ineens geen brandstof meer uit de slang en crashte het hele apparaat er uit. Als echte zelfstandige en onafhankelijke vrouw besloot ik, na meerdere dingen geprobeerd te hebben die niet werkten, dus op de andere chauffeur te wachten die inmiddels al wat tankervaring had en binnen in de rij stond om zijn latenightsnacks af te rekenen. Het bleek echter al snel gewoon een fout te zijn, waarna Janno weer naar binnen liep. Zijn geld terug kreeg op het deel dat reeds betaald was na en de mededeling kreeg dat we bij een andere pomp moesten gaan staan gezien er twee pompen defect waren waaronder die wat wij hadden uitgekozen. Dan kon hij daarna weer terug naar binnen komen om opnieuw credits er op te zetten. Ook bij de nieuwe pomp lukte het tanken mij niet gelijk, maar blijkbaar komt tanken hier heel nauw en moet alles precies goed op elkaar aansluiten. Gelukkig zei de andere chauffeur dat hij hier de eerste keer ook flink mee had lopen klooien maar nu door had hoe het werkte en heeft hij de auto eigenlijk afgetankt waarna op het beeldscherm verscheen dat we het resterende bedrag binnen konden ophalen. Hier was Janno verbaasd over, want hij dacht eigenlijk dat je vooraf maar moest inschatten wat je nodig had en dat je je geld kwijt was als je dat verkeerd inschatte. Blij dat het zo niet werkte. 

Nadat deze hindernis ook weer achter de rug was zijn we nog snel naar een In-N-Out die tegenover het tankstation lag gegaan om wat te eten (en nog wat van ons cash geld uit te geven) en hebben we de weg terug naar de Airbnb ingezet. Waarbij de teleurstelling groot was toen we binnen kwamen dat we nog moesten afwassen. Dat was ik even vergeten. Op naar de laatste nacht waarna we morgen om 11.00u uitgecheckt moeten zijn en om 12.00u de auto moeten inleveren. Dat wordt dus eerst een lange nacht op het vliegveld waarbij we daarna een lange vlucht inclusief overstap tegemoet gaan en als alles meezit dinsdag om 20.50u landen in Amsterdam. Fuck KLM.