Venice zonder Ve

Janno vond het heel vervelend dat hij niet aan de beurt was voor de blog van vandaag aangezien hij genoeg ideeën had voor een titel in Nice. Omdat ik dat toch niet helemaal van hem wilde afpakken is de titel vandaag geschreven door Janno en volgen hier nog de afgevallen titels: Nice is nice, naar Paris via Nice, it's Nice to meet you, Nice is wat het lijkt, Nice: gezondheid!, Helemaal Nice in Amsterdam (daarmee heeft hij zijn writersblock wat betreft titels in Praag dus helemaal goed gemaakt en is het eeuwig zonde dat jullie niet kunnen zien hoe hij helemaal niet meer bijkomt van zijn zelf bedachte titels).

Over tot de orde van de dag. Onze reis naar Nice. Die begon vanochtend met lekker vroeg opstaan. Deze keer had Janno wel enigszins naar mijn wekkertijd geluisterd dus ik werd iets vrolijker wakker dan in München. Misschien had dat er ook enigszins mee te maken dat we nu een airco hadden maar dat even ter zijde. Vlak voordat we van plan waren om te vertrekken bedacht Janno zich om alvast te gaan afrekenen waarbij op een klein probleempje gestuit werd. Dit probleempje konden we echter niet gebruiken aangezien we een trein moesten halen. Bepaalde kosten bleken namelijk alleen met cash geld betaald te kunnen worden in het hotel en laat nu juist dat hetgeen zijn dat wij beide niet in onze portemonnee hadden. Nu hoor ik jullie denken dat dat op zich ook niet zo heel slim is; zijn we met jullie eens. Echter hebben we tijdens onze drie dagen in Venetië tevergeefs hele zoektochten naar pinautomaten gehouden. Toen Janno deze mevrouw dan ook vroeg waar de dichtstbijzijnde pinautomaat lag zuchtte ze diep en kreeg Janno te horen dat ze dan voor deze ene keer een uitzondering zouden maken en het op de creditcard erbij zouden zetten. Dit gaf ons het idee dat de eerstvolgende pinautomaat ergens in Milaan lag, maar scheelde in ieder geval wel weer heel wat stress met treinen halen. Overigens was het verder wel echt een topaccomodatie voor een spotprijsje, dus mocht je een bezoekje willen brengen aan Venetië dan is dit hotel zeker aan te raden!

Vervolgens kon dan toch echt de tocht naar het station ingezet worden. Weer een heerlijke wandeling van een kwartier met nog altijd onze veel te zware backpacks. Omdat Venetië nu eenmaal een stad van water is kregen we een afscheid in stijl waarbij we ook nog een beetje moesten denken aan alle zielige mensen die in Nederland zitten: het water kwam namelijk ditmaal uit de lucht tijdens de wandeling in plaats van dat we er langs af liepen. Op het station was het eerste plan om nog een broodje te gaan kopen, maar ik was klaar met mijn backpack en besloot om gewoon naar het perron te lopen. Janno's plan was echter al sinds aankomst in Venetië om een sudokuboekje te gaan kopen voor in de trein aangezien hij nu constant mijn spullen jat om zich in de trein mee te vermaken. Hij was er van overtuigd dat hij die in winkel bij de McDonalds had zien liggen maar moest helaas toch onverrichter zaken weer terugkeren naar het perron. Vond het dan weer wel heel lief dat hij wel nog wat te drinken had meegenomen zodat ik het niet op een flesje water hoefde te doen tot Nice. 

De treinreis naar Nice bevatte één overstap en daarvoor zouden we maar een kwartier hebben. Bij het boeken van de treinen had ik het enigszins verkeerde vermoeden dat internationale treinen in tegenstelling tot binnenlandse treinen wel altijd op trein rijden. Met de treinrit München-Venetië wat pas de eerste treinrit was die geen vertraging had, had ik eigenlijk de hoop op de overstap halen daarom al enigszins opgegeven. Om daar niet aan te hoeven denken heb ik mezelf maar gelijk in de trein in een diepe slaap geholpen met de afspraak dat Janno wel wakker zou blijven aangezien we niet zo heel lang hoefden te reizen naar de overstap en Milaan niet de eindhalte zou zijn van de trein. Dit is Janno gelukt en een kwartier voor geplande aankomst in Milaan moest hij dan ook zoveel moeite doen om mij uit mijn slaap te krijgen dat de meneer naast mij dacht dat ik gestorven was in mijn slaap. Gelukkig voor Janno was dit niet het geval en kreeg hij mij uiteindelijk wakker waarna we met de backpacks alvast klaar gingen staan bij de uitgang. De trein had de hele weg gewoon op schema gelegen maar vlak voor Milaan besloot die prompt te gaan stilstaan en kreeg die elke honderd meter rode seinen. Dit werkte aardig op onze zenuwen aangezien we de overstaptijd steeds meer zagen slinken. Op het moment dat we op het station aankwamen hadden we dan ook nog maar vijf minuten overstaptijd over en liet het nu net zo zijn dat heel Italië uit onze trein en de trein aan de andere kant van het perron uitstapte. Met man en macht probeerden we ons tussen de menigte door te wurmen maar dit was eigenijk bijna geen doen. Overal bleven mensen stil staan, niets liep door en in gedachten zagen we onze trein al vertrekken. Gelukkig zijn gedachten maar gedachten en haalden we de overstap dan uiteindelijk toch. Gezien we wel half hebben gerend met onze backpack achterop had ik het gevoel dat mijn longen helemaal in elkaar geklapt waren en moest ik dus even bijkomen maar toen dat eenmaal gebeurd was kon nu dan toch echt gerelaxed worden want er hoefden geen treinen meer gehaald te worden. Ditmaal was het dus tijd voor Janno om te gaan slapen en wist ik niet hoe snel ik muziek in mijn oortjes moest doen om een krijsende onopgevoede dreumes enigszins te kunnen dempen. Toen deze dreumes halverwege eindelijk de trein verliet (nadat die uiteraard eerst onze tafel nog had geterroriseerd aangezien daar koekjes op stonden) kwam daarvoor in ruil een groep van 8 mannelijke jongeren. Na deze treinreis vroeg ik me af wat ik als irritanter had ervaren; die dreumes of die jongeren. Die schreeuwden namelijk ook de gehele trein bij elkaar en hebben minstens drie uur lang "geyathzeed". Wij zijn dat spel na één potje altijd al zat omdat dan toch alweer gebleken is dat mam gewonnen heeft, maar zij hielden het drie uur vol. Ik kan geen dobbelsteen meer zien nu in ieder geval. 

Zoals gebruikelijk was deze trein wel casual late. Zeg maar gerust anderhalf uur te laat. Scheelt dat we geen haast hadden en alleen honger. Op het treinstation in Nice moesten echter eerst nog wat treintickets geregeld worden aangezien Interrail geen treintickets kan boeken in Frankrijk en Spanje en dit op de stations zelf moet gebeuren. Hierdoor hadden we dus nog geen treintickets voor Nice-Barcelona en Barcelona-Parijs. Ondanks dat we zeiden dat dit wel goed zou komen hebben we ons daar stiekem toch best wel een beetje druk om gemaakt. Zonder enig probleem werd het treinticket voor morgen echter geregeld. Het treinticket Barcelona-Parijs was echter wel enigszins een probleem aangezien de beoogde trein al volledig volgeboekt zat. Door de Franse kaartjesmeneer werd ons dan ook de keuze voorgelegd om eerste klas te gaan zitten voor 158 euro of toch maar eieren voor ons geld te kiezen en de trein om 6.10u te nemen. Gezien onze financiële situatie hebben we dus maar voor de laatste optie gekozen en mogen we op een onmenselijk tijdstip aan onze een-na-laatste treinreis beginnen zaterdag. Maar positief punt: we hebben de tickets dus daar hoeven we ons niet meer druk over te maken. 

Aangezien de trein dus casual late was hebben we ons door 35 graden Celsius naar ons hotel gespoed en onderweg snel een broodje meegenomen om onze ergste honger te stillen. Het hotel lag ook ditmaal weer midden in het centrum. Geen idee hoe we dat telkens voor elkaar krijgen, maar ik vind onszelf best goed in hotels boeken. Klein smetje op mijn navigatiekunsten was dat we een straat te ver de straat inliepen omdat onze straat niet was weergegeven op onze beschikbare kaart. 

In het hotel hebben we even gerelaxed om daarna weer eens te gaan zoeken naar een restaurant om te eten. Dat was me de afgelopen keren best goed gelukt, al zeg ik het zelf, dus ik gaf mezelf alvast een compliment voor het restaurant van vanavond. Aangezien het goede aanbevelingen had besloten we maar te reserveren via Tripadvisor zodat we zeker een plekje hadden en kon de weg naar het restaurant weer ingezet worden. Het verschil in navigatiekunsten tussen Janno en mij bleek alweer uit het feit dat we bij het verlaten van het hotel niet erover eens waren welke kant we op moesten. Echter is mijn navigatie gevolgd aangezien we met die van mij tot dusver altijd op de juiste plaats aangekomen zijn. Ook deze keer kwamen we weer zonder moeite op de plaats van bestemming aan terwijl we onderweg al verschillende leuke restaurantjes tegen waren gekomen. Ons restaurant zag er op zich ook best leuk uit, het probleem was echter dat het vandaag gesloten was. Dat had dan weer niemand bij het reserveren erbij gezegd. Dat sms'je met "Leuk dat jullie ons vandaag bezoeken"  wees ook niet echt op een gesloten restaurant. Rechtsomkeert dus maar en op de terugweg een van die andere leuke restaurantjes bezoeken wat op zich nog best een probleem was want de prijs van de menukaart stond ons keer op keer niet aan. Uiteindelijk een redelijk simpel tentje gevonden waar we voor veel minder lekker eten veel meer betaalden dan in Praag en Venetië. Maarja... De magen zijn gevuld zullen we maar zeggen. 

Ik moet wel oprecht zeggen dat ik het heel jammer vind dat we Nice niet als stad op de planning hadden staan maar echt alleen als overnachtingsplaats omdat de treinreis van Venetië naar Barcelona niet op één dag haalbaar zou zijn. De stukken die we door Nice hebben gewandeld waren namelijk erg leuke straten om doorheen te lopen en ook de boulevard voor het strand zag er heel leuk uit. Wat mij betreft dus zeker een plek waar ik ooit nog eens naar terug wil om dan ook echt Nice te kunnen bekijken! 

Morgen de reis naar Barcelona maken en daar zullen we 4 nachten verblijven. Dat is dan ook echt een plaats waar we de hele vakantie al naar uitkijken om naartoe te gaan dus kan nog alleen maar tegenvallen eigenlijk. 

Au revoir!

T