Valkenburg en Venetië beginnen beiden met een V

Na een hevige discussie gisteravond over de tijd van de wekker voor deze morgen waren we uiteindelijk op 6.45u gekomen om de trein te halen, want we zouden om 7.00u echt het hotel uit moeten lopen. Janno vond dat net wat te laat, maar legde zich er uiteindelijk bij neer. Dacht ik... Vanochtend om 6.40u zorgde de wekker van Janno er voor dat we ruw gestoord werden in ons zweetbad. Het eerste meningsverschil van de ochtend was toen een feit aangezien die 5 minuten voor mijn van levensbelang waren. Op mijn allersloomst heb ik me vervolgens aangekleed (ja, zit niet aan mijn nachtrust) en zijn we om 7.00u toch kunnen vertrekken naar het station in München. Terwijl de 20 kebabtenten in onze straat nog aan het sluiten waren stonden wij al op het station.

Vooraf verwachtten we één en al ellende bij deze treinreis. Op onze reserveringtickets stond namelijk dat we "middle seats" zouden hebben. In de laatste twee treinen betekende dit echt er dat je in de middelste stoelen van de cabine zou zitten en dat zijn echt de vervelendste stoelen die je maar kan hebben. Aangezien er in onze vorige treinen telkens alleen "aisle" of "window" op het reserveringsticket stond vreesden we het ergste. Toen we de trein in stapte slaakten we dan ook een zucht van verlichting toen bleek dat het weer gewone vierzits waren. Eindelijk van die vreselijke cabines af. Enige jammere vonden we nog dat we niet aan het raam zouden zitten want dat maakt de slaaphouding toch iets comfortabeler (nee pap, sorry, dat was niet omdat we graag van het landschap wilden genieten). Dat probleem bleek echter snel opgelost toen de mensen van de gereserveerde plaatsen naast ons niet kwamen opdagen. Wij verplaatsten onszelf naar het raam en zo konden we een voor een toch nog even iets van ons slaapgebrek inhalen. Waar Janno het eerste gedeelte is wakker gebleven en het gehele landschap van Oostenrijk heeft bekeken (jaja, pap, we hebben toch iets van het landschap gezien), was ik wakker vanaf Italië en heb ik daar het landschap mogen aanschouwen. Wat ons betreft was dit dan ook de mooiste treinrit tot nu toe. 

Ander verrassend aspect aan deze treinrit was dat we op tijd aankwamen in Venetië. Wat zeg ik? Op tijd? We kwamen zelfs te vroeg aan op het treinstation. Wegens gebleken kaartleesgebreken van Janno ben ik benoemd tot navigatiesysteem, maar dit navigatiesysteem werd door Janno bij het verlaten van het station gelijk al in twijfel getrokken. Toen ik kon duidelijk maken dat we net een McDonalds hadden gezien en deze ook op mijn kaart stond mocht ik dan toch mijn route inzetten. Maak jullie overigens niet druk over onze gezondheid. Deze McDonalds hebben we wel van binnen gezien, maar niets gegeten. Janno moest namelijk even aantonen dat ze bij de Italiaanse McDonalds pasta in hun assortiment hebben wat ik uiteraard niet geloofde. We zullen maar even in het midden laten of het aan de Venetiaanse McDonalds ligt dat er geen pasta aanwezig was of aan Janno's wilde fantasie. 

Een heerlijke wandeling van een kwartier met onze backpacks in de volle zon met een heerlijke temperatuur van 39 graden (storm en regen? Wat is dat?) zorgde ervoor dat we zonder te verdwalen aankwamen bij ons hotel. Het inchecken verliep vlekkeloos, al vertrouwden we het in eerste instantie niet dat we onze legitimatie tijdelijk achter moesten laten, en al snel kon de kamer en de wifi geïnspecteerd worden. Dit bleek beide in orde te zijn waardoor de plannen voor de middag gemaakt konden worden nadat Facebook, Twitter en Whatsapp waren bijgelezen. We besloten om gewoon het centrum van Venetië gelijk maar in te gaan, dus bij de receptie maar even gevraagd hoe we daar het beste konden komen en de weg richting het centrum ingezet.

De weg die met de benenwagen werd afgelegd was echter de weg naar de bushalte, want vanuit de plaats waar wij zitten is het nog zo'n kwartier met de bus naar het "echte" Venetië. Wij zitten in een rustige wijk met ons hotel ver buiten het toeristische gebied en dat heeft ook zo zijn voordelen. Aangekomen in het centrum besloten we om eerst onze knorrende magen maar eens te gaan stillen en via de eerste brug het centrum dan echt te betreden. Daarvoor moesten we uiteraard wel eerst minimaal vijf toeristische kraampjes ontwijken, maar je moet wat over hebben voor je maaltijd is ons altijd geleerd. In het centrum hadden we al vrij snel een kaart gevonden waar de prijzen wel te doen waren en de Chinees die bij deze kaart stond besloot ons dan ook binnen te loodsen.

Toen dit haar gelukt was kwamen we tot onze grote spijt tot de conclusie dat die hele tent gerund werd door Chinezen. Met alle respect, ik heb niets tegen Chinezen, maar ik word langzaam wel een beetje gek van die mensen. We hebben nog niet één stad kunnen bezoeken zonder tegen een Chinees aan te lopen die ondertussen ernstig in de weg loopt en als ik dadelijk eindelijk thuis ben dacht ik rust te hebben van Chinezen totdat ik bedacht dat mijn huisgenootje nog altijd Chinees is. Nou ja.... Het eten was al snel besteld en we lieten maar de "echte" Italiaanse keuken bereiden door een paar Chinezen. Ondertussen had ik al snel de conclusie getrokken dat ik zo snel mogelijk van dat terras af wilde want onze tafel werd ernstig geteisterd door duiven die tenen misten en wel vleugels hadden maar ze weigerden te gebruiken. Ik was dan ook zeer blij toen het eten redelijk snel kwam. Voor ons beide was het een bord spaghetti bolognese (kan je iets niet-Italiaanser wat op Italiaans lijkt krijgen in Italië?) en het smaakte goed genoeg om de rekening te betalen.

Toen toch maar besloten om Venetië te gaan verkennen. Bij het vertrek in het hotel hebben we bij de receptie nog gevraagd of ze een stadsplattegrond hadden maar die bleken uitverkocht te zijn. Ik snap op zich wel waarom want Venetië is een groot doolhof dus een plattegrond heb je serieus nodig. Wij hadden die echter niet en waren niet van plan om ook maar een cent bij een toeristisch kraampje uit te gaan geven aan een plattegrond dus was het voor ons tijd om te verdwalen. Daardoor hebben we best wel een stuk van Venetië gezien en de conclusie getrokken dat het allemaal oprecht heel mooi uit ziet en met dat water heel leuk gedaan is, maar het wel allemaal op elkaar lijkt. Het toeristische spat van Venetië af en het Rotterdamse accent op het terras was dan ook niet te missen bijvoorbeeld, maar ik moet wel zeggen dat het zeker de moeite waard is om als je een keer in de buurt van Venetië op vakantie bent een dagje uit te trekken om Venetië te gaan bekijken. Het is echt allemaal heel mooi gemaakt en met het water samen maakt dat het echt heel leuk. Echter moet je er ook niet veel langer dan een dag willen zitten. 

Wij zijn aan het begin van de avond terug gegaan naar ons hotel om ons even op te frissen voor het avondeten. Mijn Googleskills werden weer in de strijd gegooid om een restaurant in de buurt van ons hotel te vinden (dit had in Praag namelijk zeer goed gewerkt) en dit is dan ook gelukt. Vervolgens werd het inwendige navigatiesysteem weer aangezet en de weg in gezet naar het gevonden restaurant. Onderweg kwamen we langs een ijskraam waar we, bleek later, hetzelfde idee over hadden; tijdens de terugweg pakken we hier ons toetje. Toen het restaurant gevonden was zag het er gesloten uit maar al snel bleek dat schijn bedriegt en alles dicht was om de warmte van buiten tegen te houden. We zaten in een typisch Italiaans tentje waar ook veel Italianen zaten dus dan vertrouwen wij meteen op het eten. Het voordeel van niet in het centrum een hotel hebben. De pizza's mochten aanrukken en zeer opvallend was dat deze nog eerder bij ons aanwezig waren dan de bestelde drank. De pizza's bleken, zoals verwacht, echt Italiaans te zijn en de prijs zal ook wel echt Italiaans zijn geweest want het kostte echt bijna niets. Het was in ieder geval heerlijk! Op de terugweg dan toch naar de ijssalon gegaan waar ik niet er over uit kwam hoe het mogelijk was dat ze zoveel smaken zonder koemelk hadden. Gezien het ijs ook nog eens enorm lekker was sluit ik een tweede (en misschien ook wel derde) bezoekje aan de ijssalon morgen niet uit. 

Aangezien we Venetië vandaag al gezien hebben is ons plan om morgen naar het strand te gaan. Of ons dat gaat lukken is nog maar de vraag, maar ik heb er alle vertrouwen in. 

Arrivederci! 

T