Sightseeing Kopenhagen

Dag 2

Nadat we gisteravond na het schrijven van de blog toch nog even ons favoriete Nederlandse tv-programma moesten kijken; Ranking the stars, zijn we toch redelijk op tijd gaan slapen. Echter kwamen we vanochtend toch tot de conclusie dat we last hadden van de welbekende trainlag. Eenmaal daarvan bekomen hebben we na een provisorisch ontbijt ons toch maar naar het centrum van Kopenhagen gehaast zodat we nog iets aan onze dag in Kopenhagen zouden hebben. 

De aardige mevrouw van de receptie had ons uitgelegd dat we het beste met de metro in het centrum konden komen en dus was het de taak aan mij om me over één van mijn soms toch nog aanwezige angsten heen te zetten en toch de metro te nemen. Op het metrostation hebben we kunnen bewonderen hoe slim de mensen in Kopenhagen zijn. Als je enige intentie hebt om in een depressieve bui je voor de metro te gooien zal dat in Kopenhagen toch niet lukken. Er staan hoge doorzichtige platen voor het spoor met schuifdeuren er in. De metro stopt met de deuren exact voor de schuifdeuren en dus is er geen enkele mogelijkheid om op het spoor te gaan liggen. Ander bijkomstig voordeel is dat je precies weet waar je moet instappen. Wij vonden het in ieder geval een handige uitvinding. Nadat ik toch niet met een heel gerust gevoel de metro was ingestapt, kwamen we toen de metro eenmaal reed tot de conclusie dat er geen machinist in de metro zat maar die gewoon automatisch uit zichzelf reed en wist waar die naartoe moest. Als je vooraan zat leek het dus net of je in een achtbaan zat op de loopings na. Dat geruste gevoel was toen dus weer snel verdwenen, maar gelukkig waren we in no time in het centrum van Kopenhagen. 

De receptioniste had ons gisteren een paar bezienswaardigheden van Kopenhagen verteld waardoor we besloten hadden dat we naar "the round tower"  wilden gaan want vanaf daar zou je een heel mooi uitzicht hebben over Kopenhagen. Waarschijnlijk heeft ze eens even naar ons postuur gekeken om vervolgens snel er achteraan te zeggen dat een lift aanwezig was en je dus niet per trap helemaal naar boven hoefde te lopen. Precies wat ik wilde horen want in traplopen had ik zoals gewoonlijk niet zoveel zin. Het is niet voor niets dat ik nooit hoger dan de eerste verdieping heb gewoond. Aangekomen bij de toren en in de rij wachtende om de entree te betalen kwam ik tot de conclusie dat ik geen lift zag, maar die zou vast nog wel komen. Entree betaald en hop, op weg naar boven. De eerste stukken waren geen trappen maar gewoon een weg die rond ging omhoog en die qua steilheid volgens Janno deed denken aan de beklimming van de Alpe d'Huez die hij in juni heeft gedaan (dus mam, als je nog wilt oefenen voor de Alpe d'Huez volgend jaar moet je een dagticket kopen voor die toren). Toen we al een flink stuk gelopen hadden en ik gezien mijn hijgniveau tot de conclusie kwam dat het handbalseizoen al een tijdje is afgelopen hadden we nog steeds geen lift bereikt. Ik begon die receptioniste langzamerhand steeds harder te vervloeken, zeker toen ik links en rechts ingehaald werd door kinderen in de leeftijd van dat kind dat gisteren naast Janno in de trein bij haar moeder aan het drinken was. Nadat we voor mijn gevoel de hele Alpe d'Huez hadden beklommen kwamen we uit bij een minieme trap (nee, weer geen lift) die we nog op moesten om van het uitzicht te kunnen genieten. Nadat we dan uiteindelijk boven waren (al vroeg Janno zich volgens mij af waar ik me druk om maakte) was het uitzicht de hele beklimming wel waard. Een prachtige view over heel Kopenhagen en alle leuke gekleurde huisjes die ze in Kopenhagen hebben. Aangezien we flink dorst hadden en ze bovenop de toren de hoofdprijs vroegen zijn we snel genoeg weer afgedaald naar beneden waarbij Janno zich toch nog even afvroeg waarom naar beneden gaan altijd zoveel makkelijker is dan naar boven gaan. Was ik misschien toch niet de enige die het als een heftige inspanning had ervaren...

Daarna begon de zoektocht naar een zo goedkoop mogelijke, maar wel leuke plek om te zitten om iets te drinken. Op basis van het observeren van de gasten die op het terras zaten is ons dat toch redelijk gelukt door tussen andere mensen van onze leeftijd neer te ploffen. Aangezien je overal in Kopenhagen de keuze hebt voor drinken in de vorm van 0,25 liter, 0,5 liter of 1 liter hebben we gekozen voor een halve liter cola zodat we de rest van de dag geen geld meer zouden hoeven uitgeven aan drinken want het drinken is hier overal veel te duur in onze ogen. Ondertussen hebben we de menukaart flink zitten bestuderen om vervolgens tot de conclusie te komen dat ze ons gisteren bedonderd hebben met onze hamburgers. Niet alleen blijken ze overal in Kopenhagen alleen maar burgers te hebben (en wij maar denken dat burgers uit Amerika komen), maar blijken ze in het centrum van Kopenhagen ook voor de helft van de prijs te zijn tegenover de tent waar we gisteren hebben gezeten. Nu waren die hamburgers daar ook wel lekker, maar niet zo lekker dat we de dubbele prijs wilden betalen. Even hebben we overwogen om gewoon nog een dag een burger te eten omdat we het niet fair vonden dat we daar gisteren zoveel meer voor hadden betaald, maar toen we tot de conclusie kwamen dat we nog minimaal 22 dagen moeten eten hebben we toch maar besloten om voor vanavond gewoon wat eten te kopen bij de plaatselijke supermarkt om op onze hotelkamer op te eten. Bij het betalen had Janno nog even een onderonsje met de ober die vroeg waar we vandaan kwamen en of het vakantie was in Nederland. Op ons antwoord kwam de reactie dat het in Denemarken ook vakantie was maar hij daar in de horeca niets van merkte. Janno voelde zijn pijn van binnen en wilde bijna nog een hele conversatie gaan houden over hoe zwaar het werken in de horeca is, maar we moesten door wilden we nog iets zien van de rest van Kopenhagen. 

Vervolgens zijn we gewoon wat door het centrum gaan lopen van Kopenhagen. We kwamen op een plein uit waar allerlei mensen hun kunstjes lieten zien. Zo waren er freestylevoetballers waarbij Janno de opmerking maakte dat we hun wel wat van ons ongeldig geld hadden kunnen geven om toch te doen alsof we niet van die gierige Hollanders zijn. In het restaurant werd ons namelijk geld terug gegeven gisteren aangezien daarmee niet meer mee betaald werd. Dat krijg je als je ouders zo lief zijn om wat geld mee te geven wat ze nog hadden liggen van toen ze de laatste keer toen Pasen en Pinksteren op één dag vielen een bezoek aan Denemarken hadden gebracht. Helaas hadden we dat geld (dat de aardige receptioniste gisteren even voor ons had uitgezocht) in het hotel laten liggen en bleven we toch gierige Hollanders. Van de freestyle voetballers gingen we naar het koppel dansers die met de voetballers even de afspraak hadden gemaakt dat ze zouden wisselen van publiek om te kijken of die ook iets interessants hadden om te laten zien. Vlak voordat ze begonnen trok de man nog even zijn shirt uit waardoor mijn aandacht al was getrokken en toen Janno de vrouw zag was zijn aandacht toch ook snel getrokken. Hadden ze toch goed voor elkaar. 

Omdat we toch ook nog wat speciale Deense winkels wilden bezoeken zijn we daarna maar doorgelopen om als eerste een Disneywinkel in te gaan. Janno was bang dat hij mij goed moest vasthouden omdat ik anders die hele winkel zou leegkopen. Die was volgens mij even vergeten dat ik mijn hele jeugd niet in Disney geïnteresseerd ben geweest waarna ik hem vervolgens bij alles van Mickey Mouse kon gaan weghalen. Van de Disneywinkel zijn we door gegaan naar de Legostore. Een jongensdroom van Janno kwam uit en stiekem ook wel de meisjesdroom van mij aangezien ik de lego altijd interessanter heb gevonden dan de prinsessen van Disney. Hebben onze ogen uitgekeken met wat ze allemaal hadden. Aangekomen bij een rek met lego voor 16+ leeftijd waar Janno zijn oog op was gevallen heb ik nog even gevraagd of hij dat geen interessant verjaardagscadeau vond voor zondag. Toen we tot de conclusie waren gekomen dat we die dan nog tot Antwerpen met ons mee zouden moeten sjouwen was Janno snel van dat idee af en konden we verder naar een sportwinkel. Aangezien handbal de tweede sport van Denemarken is gingen we er namelijk vanuit dat ze daar best wat spullen van handbal hadden. Hier kwamen we echter bedrogen uit. Geen handbal, handbaltenue of handbalschoen te vinden in de hele winkel. Wel een heleboel voetbalshirts waarbij we ons toch even wilden verzekeren dat ze daar geen Ajaxtenue tussen hadden hangen en als ze dat wel hadden ze wel een PSV-tenue ook ergens hadden hangen. Uiteraard hadden ze beide niet, maar fan van het Nederlands elftal zijn ze in Denemarken blijkbaar wel. Midden in de winkel stond een hele grote pop met het tenue van het Nederlands Elftal aan. Het tenue van het Deense Elftal hebben we echter nergens kunnen vinden. Toch een beetje Nederlanders die Denen. Nadat Janno me vervolgens nog een Real Madridshirt wilde aansmeren omdat het roze was, de hater, zijn we verder gelopen naar onze volgende bestemming.

Ondertussen hadden we namelijk in de gaten dat we vrij dicht bij het station weer waren en wilden we nog even naar de informatiebalie om wat vragen te stellen over de reis van Stockholm naar Berlijn via Kopenhagen. Daarin kunnen we ons namelijk geen vertraging permitteren en Kopenhagen is daar een cruciaal punt in. Gisteren zagen we op het station dat de treinen een half uur eerder zouden vertrekken naar Hamburg vanuit Kopenhagen dus daar wilden we even het fijne van weten. Zo gezegd, zo gedaan. We waren niet de enige die wel wat informatie wilden hebben voor de treinreis want we trokken een nummertje dat inschatte dat de wachttijd voor ons 52 minuten zou zijn. Met de driekwartier wachttijd die we uiteindelijk hadden kwamen we er nog redelijk goed vanaf. Althans... Als die wachttijd het waard was geweest. Toen we daar wegliepen kon Janno het namelijk niet laten om te zeggen "wat een trut" en "het kon wel ... zijn die achter die balie zat". Op de plaats van die puntjes noemde hij een niet nader te noemen familielid. We achten de kans klein dat dit familielid ook ons blog leest maar om ons toch nog een beetje in te dekken hebben we maar besloten om de naam niet te publiceren. Echter kon ik het wel beamen. Deze vrouw had namelijk als enig doel om ons zo snel mogelijk weer weg te krijgen. We snapten vooraf al niet waarom het bij haar allemaal zo snel ging en bij al die andere balies de mensen zo lang stonden. Nadat wij aan de beurt waren geweest konden we dat antwoord echter snel bedenken. Onze vraag heeft ze namelijk niet kunnen (of beter gezegd; willen) beantwoorden, maar ze had ons wel bijna twee tickets aangesmeerd die we al hadden. Gezien het niveau van mijn Engels hadden we besloten dat Janno het woord zou doen (in Berlijn en München is het gezien mijn niveau Duits mijn beurt om het woord te doen). Nadat ik me toch een keer bemoeide met het gesprek en Janno even vertelde dat hij het woord zou doen had ik besloten om verder te gaan zwijgen. Totdat ze vroeg hoe laat we dan de trein in Kopenhagen wilden hebben en ik dat overzicht op mijn telefoon had gezet. Dacht dat het sneller zou zijn als ik gewoon het tijdstip even zou zeggen dan het in het Nederlands aan Janno te vertellen dus ik besloot mijn beste Engels er in te gooien. Toen de bitch echter vervolgens besloot dat ik het maar op moest schrijven op een blaadje omdat ze van mij niets begreep was de andere weg misschien toch korter geweest. Mijn antwoord op deze vraag was namelijk heel logisch "fifteen:fiteen pm" (kwart over drie 's middags). Wie snapt dat nu niet? 

Toen de bitch ons naar buiten had gewerkt zijn we via de winkelstraat terug naar de metro gelopen. Even nog getwijfeld om bij het Guinness World Book of Recordsmuseum naar binnen te gaan maar gezien de prijs toch maar vanaf gezien. Aan het eind van de straat riep ik dat ik de M zag staan. Janno werd al gelijk weer helemaal blij vanbinnen want die dacht dat ik het over de grote gele M had, echter had ik het over de rode M van de metro. Toch weer een teleurstelling. In het winkelcentrum naast ons hotel zijn we nog even snel boodschappen gaan doen om ons van onze laatste Deense kronen af te helpen om vervolgens weer in het hotel te stranden. Vanavond alvast wat dingen opzoeken over Stockholm omdat we niet weten hoe goed onze wifi daar is en dan gaan we morgen de reis naar Stockholm maar eens maken. 

Als ik Janno moet geloven moeten ik respect hebben voor jullie als jullie dit verslag helemaal hebben gelezen, dus bij deze; respect. Onderscheid tussen hoofd- en bijzaken is nog altijd niet aan mij besteed.

Groetjes Janno en Tessa

T