Go Ravens!

Vandaag stond de reis terug naar Baltimore voor één nacht op de planning in verband met de grote wedstrijd in de avond. Nadat we wakker waren geworden, hebben we onze spullen bij elkaar gepakt, uitgecheckt en een Über besteld voor de weg terug naar Baltimore. De rit verliep zeer voorspoedig, zeker in vergelijking met de heenweg. Bij het hotel aangekomen konden we gelijk inchecken waardoor we de koffers op de kamer hebben gedropt en richting de haven zijn gelopen voor ons ontbijt. Ik wilde Janno graag meenemen naar de brunchtent waar ik zondag, toen Janno bij de wedstrijd was, alleen was geweest gezien ik er toen best enthousiast over was en veel op de kaart had gezien waarvan ik dacht dat Janno ook blij zou worden. 

Ook deze keer moesten we weer ongeveer een half uur wachten tot we naar binnen mochten. In de tussentijd hadden we weer advies ingewonnen en mede op basis daarvan de keuze gemaakt. Dat werden voor mij cinnamon apple donuts en voor Janno chicken waffles. De cinnamon apple donuts waren echt wel lekker, maar helaas heel weinig in vergelijking met alle andere maaltijden. De chicken waffles vielen ook wat tegen voor Janno gezien de kip vrij droog was. Dit maakte dus dat er twijfels werden gezet bij mijn keuze voor deze tent. Janno wilde daarna graag nog een keer naar Max's taphouse, de kroeg die in Baltimore voelt als zijn stamkroeg. Daar zijn we naartoe gelopen waarna één van de andere jongens er ook bij kwam toen hij vernam dat wij daar waren. Hier hebben we rustig de middag doorgebracht en nog wat gegeten aangezien er voor de wedstrijd niet veel tijd is om nog iets te eten. Zo konden we onze magen al wat vullen om de wedstrijd te kunnen overbruggen. Daarna zijn we teruggelopen naar het hotel om nog even wat uit te rusten en ons mentaal voor te bereiden op de wedstrijd van vanavond. We hebben nog een spelletje Beverbende gedaan dat Janno verloor. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Janno gisteravond, nadat de blog al was geplaatst, een potje Beverbende heeft gewonnen. 

Om 18.00u togen we naar het stadion gezien Janno er graag op tijd wilde zijn. De eerste teleurstelling ontstond bij de tocht door het stadion van de Orioles, want Janno had verwacht dat dit verlicht was waardoor we het imposante stadion goed zouden kunnen bekijken gezien de poorten voor een doortocht nu open waren. De tweede teleurstelling was vervolgens de Raven's walk die Janno graag een keer voor de wedstrijd wilde doen. Dit is een pad waar op wedstrijddagen een paar uur voor de wedstrijd allerlei activiteiten te doen zijn, maar hier had Janno zich wat meer van voorgesteld. Het waren vooral merken die hun producten stonden te promoten. De derde teleurstelling was vervolgens toen we het stadion binnen waren. Janno wilde graag iets in de team store kopen, maar er waren geen shirts beschikbaar in zijn maat van de spelers waar hij graag een shirt van wilde en de prijzen waren veel hoger dan verwacht. Ondanks dat we viavia 30% korting konden krijgen waren dit alsnog veel te hoge prijzen. Veel eerder dan van tevoren bedacht zaten we daarom op onze plek in het stadion waardoor we rustig alles hebben kunnen aanschouwen wat op het veld gebeurde. Het is in ieder geval duidelijk dat Amerikanen een show maken van iedere sportwedstrijd. Dit hadden we al mogen ervaren bij zowel het ijshockey als het honkbal, maar bij het American football doen ze er nog een stapje bovenop. Sidestep; na een avondje American football begrijp ik niet helemaal wat die "foot" in de naam van de sport doet. Bij binnenkomst in het stadion kregen we allemaal een ledarmband die op afstand bestuurd werd waardoor er een complete lichtshow bij het publiek ontstond. Verder was er uiteraard veel vuurwerk, hebben we minder hoeven klappen voor soldaten dan bij het ijshockey afgelopen week en heb ik me weer verbaasd dat het blijkbaar in Amerika niet normaal is om het volkslied mee te zingen. Als Nederlandse voetbalfan is het overigens leuk om te zien hoe hier supporters van de thuis- en uitclub door elkaar kunnen zitten en in de merchandise van hun club door de stad kunnen lopen, ook op wedstrijddagen. Een utopie volgens mij dat dit in Nederland bij het voetbal ook nog ooit gaat gebeuren, maar mooi om te zien dat het wel kan. 

Een analyse van de wedstrijd zelf kan ik met mijn American footballverstand niet echt geven. De Ravens hebben gewonnen en dat was al vrij lang duidelijk doordat de belangrijkste speler van de tegenstander geblesseerd het veld moest verlaten. Het stadion was dan ook al bijna leeg op het moment dat de wedstrijd was afgelopen. Ik vermoed dat de meeste Amerikanen morgen ook gewoon moeten werken. De analyse van Janno is als volgt: "Ravens deden wat er verwacht werd. Uiteindelijk speelden de Ravens goed". Ik heb besloten om oordopjes mee te nemen naar de wedstrijd in Los Angeles, want ik was even niet helemaal voorbereid op het gebruik dat het hele stadion gaat joelen bij de aanval van de tegenstander om de onderlinge communicatie te verstoren. Dan kunnen 71.000 mensen veel geluid maken kan ik je vertellen. Overigens kom je er dan ook achter hoe nep Amerika met momenten is (of hoe dom ze hun eigen volk inschatten). Ze laten namelijk op die momenten zogenaamd een decibelmeter zien (of ja, ze doen natuurlijk alsof die live is) die oploopt en dan een beetje op en neer gaat tussen de 100 en 120 decibel. Deze staat echter soms op 120 decibel als het stadion nog niet op volle sterkte is met joelen en zakt dan naar 100 decibel als dit wel het geval is. Een tekst met "make some noise" zou in mijn ogen dan ook logischer zijn. Dit fenomeen zagen we overigens bij het ijshockey ook al waar een tribune een prijs kon winnen als ze het hardste geluid maken, maar ook vooraf al vast leek te staan welke tribune dit zou winnen. Al met al was het een gave avond om mee te maken en hebben we drie dagen achter elkaar 3 van de top 4 sporten in Amerika mee kunnen pakken. Spoiler alert; de vierde gaan we sowieso niet mee kunnen pakken gezien daar geen lopend seizoen van bezig is. Hebben we nog een reden om ooit terug te moeten in een andere tijd van het jaar...