Drinksgiving

Vanochtend was dan de laatste reisdag voordat we aan de terugreis naar huis beginnen aangebroken. Voordat we gingen slapen kregen we al het eerste bericht van één van de personen die we gemachtigd hadden om te stemmen dat de stem was uitgebracht. Burgerplicht voldaan (met wat hulp) ondanks dat we aan de andere kant van de wereld zitten. We konden dus met een gerust hart gaan slapen. Beiden hadden we deze keer een hele goede nacht gehad waardoor we van de wekker wakker werden om voor de laatste keer aan te schuiven aan het ontbijt. Terwijl ik me klaarmaakte besefte ik me dat dit voorlopig überhaupt weer het laatste ontbijt is aangezien ik normaal gesproken nooit ontbijt en nu langzaam alweer terug wil komen in een wat normaler eetritme. Dat wordt even afkicken (ondanks dat ik het eten van hier zat ben). We zijn gisteren de hele dag bezig geweest om ons te proberen in te checken, maar zonder succes. Iedere keer werd onze creditcard niet geaccepteerd en als we de site van United Airlines moesten komen lag dat probleem bij onze bank. We hebben er zo onze twijfels over, omdat op elke andere plek hier onze creditcard wordt geaccepteerd. 

Na het ontbijt besloten we dan nadat de koffers weer ingepakt waren om maar alvast naar het vliegveld te vertrekken. We zouden wat aan de vroege kant zijn, maar we wisten dus niet zeker hoe het met onze bagage zou gaan (daar moesten we namelijk tijdens het inchecken nog voor betalen en dat was het punt waar het mis ging) en daarnaast werd overal gewaarschuwd voor een Thanksgiving Holiday Rush vandaag. De laatste Uber van de vakantie werd besteld (we denken althans dat het de laatste gaat zijn) en we bleken in stijl af te sluiten. Met een Tesla werden we naar het vliegveld gebracht. Daar aangekomen werden we verwezen naar de selfcheck-in kiosken. Ook hier lukte het om het proces te doorlopen tot we moesten betalen. Opnieuw werd onze creditcard geweigerd. Janno besloot even navraag te gaan doen bij een medewerker. Deze was totaal niet behulpzaam. We moesten maar een nieuwe creditcard kopen op de luchthaven was haar antwoord. Dit weigerden we te doen. Gezien we eerder bij de metro in Washington ook de ervaring hadden dat een ander apparaat ons betaalmiddel wel accepteerde, besloten we van apparaat te wisselen. Wonder boven wonder accepteerde deze gelijk onze creditcard en kregen we gelukkig bagagelabels en lukte het om de bagage in te checken. We konden vlot door naar de securitycheck. Omdat in één keer door de securitycheck mij nooit lukt was dat ook deze keer het geval. Mijn paspoort werd door het systeem niet gepakt. Nadat ze dit tweemaal had geprobeerd werd vriendelijk gevraagd of ik nog een ander identificatiemiddel bij me had. Ik wist niet dat het mogelijk was in dit strenge land, maar heb me zowaar met een ID kunnen legitimeren op het vliegveld. Overigens heb ik nergens een stempel in mijn paspoort gekregen, dus wellicht sta ik ook geregistreerd als vreemdeling. Desondanks lukte het dus om met mijn ID de securitycheck door te komen en konden we op zoek naar de gate. Dit verliep dus veel soepeler dan we hadden verwacht en ruim op tijd zaten we daarom bij de gate. Ook ruim op tijd om de exit poll mee te kunnen krijgen. Voor mij dan althans, want Janno had ondertussen zin om een rondje over het vliegveld te lopen. Nadat we beiden nog een broodje en wat drinken hadden gescoord op het vliegveld voor prijzen waar zelfs Schiphol niet aan kan tippen, was het tijd om te gaan boarden. Janno zat om de één of andere reden in een andere boardingroep dan ik, dus ik mocht eerst het vliegtuig in. We dachten te snappen waar het door kwam (ze doen eerste de raamplaatsen), maar dat bleek toch niet het geval te zijn want de persoon aan het gangpad zat al op haar stoel toen ik aan kwam. Ze wenste mij gelijk happy holidays voordat ze plek maakte om te gaan zitten en vroeg gelijk waar ik vandaan kwam. Ook Janno kreeg dezelfde wensen en het geluk dat hij vervolgens een heel gesprek met haar aan mocht gaan. Ze begon om de een of andere reden gelijk over wie de leiding heeft in Nederland waardoor Janno gelijk over de verkiezingen van vandaag moest vertellen. Ook heeft ze Janno uitgehoord over wat we in San Francisco hadden gedaan en wat we in Los Angeles gingen doen. Janno was blij toen hij de gelegenheid vond om zijn koptelefoon op te doen waarbij hij vervolgens alsnog de vraag kreeg of hij het licht kon aan doen voor deze vrouw en of hij de ventilatie uit wilde zetten. Best knap op een vlucht van nog geen uur. Na een wat bumpy ride landden we dusdanig te vroeg in Los Angeles dat we moesten wachten tot er plek was bij één van de gates. 

De koffers lagen al op de band toen wij daar aan kwamen, dus we konden gelijk op naar de shuttleservice van het autoverhuurbedrijf. Ook dat was een bumpy ride, want die bus had een zeer ongeduldige chauffeur waardoor die continu flink gas gaf en flink op de rem trapte. De auto hadden we snel mee en toen begon de eerste zoektocht naar hoe een automaat eigenlijk werkt. Vrij snel was dit gelukt en konden we op pad met onze SUV. Het verkeer in Los Angeles was zoals voorspeld; filerijden. Desondanks viel het me alles mee en was Janno een goede bijrijder (en houder voor de navigatie). De AirBnB was redelijk makkelijk gevonden en zag er goed uit. Vervolgens werd het dus tijd om het plan te maken voor morgen; Thanksgiving. We hadden al besloten om dit samen met de twee andere Nederlandse jongens die er nog zijn te vieren, maar wilden eigenlijk gaan uit eten. We zagen echter weinig betaalbare opties en hebben ze uitgenodigd in onze AirBnB. Dit zagen zij ook zitten, dus dat werd op naar de Walmart (waar we sowieso al naartoe wilden gaan) om de maaltijd voor morgenavond (en de andere dagen te regelen). Terwijl Janno stond te wachten tot ik de auto weer uit de parkeergarage had gereden, kwam hij overigens een wasbeer tegen in het wild. Ik was gelijk enthousiast, maar volgens Janno waren dit een soort van ratten dus kon ik dat enthousiasme maar beter temperen. In de Walmart hebben we onze ogen uit gekeken terwijl we maar een kwart van de Walmart hebben gezien. We zijn namelijk enkel naar het voedselgedeelte gegaan gezien het tijdstip (19.30u) en daar waren we uiteindelijk al anderhalf uur bezig. Voor de komende twee dagen (raad maar waar we naartoe gaan) wilde ik graag wat tussendoortjes meenemen. Janno's geduld was uiteindelijk op nadat ik het koekjesschap 10x op en neer had gelopen en nog geen keuze had gemaakt. Alleen het Oreo-schap was namelijk al 3 meter breed en 3 meter hoog. Even daarvoor had Janno ook al een hele tijd voor het chipsschap gestaan dat om en nabij 30 vierkante meter besloeg. Je snapt wel hoe lang we bezig zijn geweest en dan hebben we dus alleen maar doelgericht boodschappen gedaan en niet de tijd genomen om goed te kijken in de schappen waar we niet moesten zijn. Overigens was de verbazing bij Janno groot toen ik wel even heel enthousiast was bij het vak met olie. Daar hadden ze namelijk allerlei oliesprays om je pan in te vetten die maar 0 kcal bevatten en in Nederland door alle mensen die afvallen worden aangeraden, maar heel duur zijn. Waarom ik er vervolgens 3 heb meegenomen weet ik ook niet helemaal (kon niet zo goed een keuze maken), dus ik moet Janno even lief gaan aankijken voor plek in zijn koffer. Om 21.45u waren we terug in de Airbnb en ging Janno aan de slag met koken nadat we de boodschappen hadden opgeruimd. As we speak is het 22.30u en staat Janno nog in de keuken. Hij vroeg of ik snelheid of kwaliteit wilde en gezien ik altijd voor kwaliteit ga staat hij daar nog steeds. Hij opende overigens net tijdens het koken een pakje Boursin en dat was compleet groen uitgeslagen. Gezien we beiden verwachten dat dit de bedoeling niet is, is die met pijn in ons hart (gezien de prijs) toch maar in de prullenbak beland. De afzuiging ontbreekt overigens waardoor de buitendeur open staat, dus we mogen hopen dat we dadelijk geen wasbeer binnen hebben.