Dagje Stockholm

Terwijl Janno hier al twee uur zijn trainlag ligt uit te slapen schrijf ik maar snel de blog van vandaag. Over een uurtje (momenteel is het 18.00u) begint namelijk mijn alom geliefde voetbalclub met een oefenwedstrijd en aangezien we toch in het hotel zijn wil ik die toch wel even meepikken. 

Hetgeen Janno gisteravond op de blog heeft geschreven is ook uitgekomen. Het kaartspel mocht hij op zijn naam schrijven(3-2). Toch jammer, want de afleiding van schaars geklede meiden was genoeg aanwezig in de lobby waar we aan het kaarten waren om even niet op te letten tijdens het kaarten. Die tactiek heeft in ieder geval niet gewerkt. Vanavond misschien nog maar eens een nieuwe poging wagen. De wifi in dit micro hotel werkt prima, dus voor het slapen gaan hebben we gisteravond nog wat van onze programma's terug gekeken en toen we beide op het punt stonden om te gaan slapen vonden we het eigenlijk meer tijd voor een goed gesprek. Althans... Zo liep het op dat moment. Toen we uiteindelijk wel sliepen was het een uur later alweer de tijd voor mij om de nachtrust te verstoren waarna we daarna wel maar echt zijn gaan slapen totdat de wekker(Bohémian Rapsody) ons vanochtend bruut uit onze slaap riep. Positief punt was op dat moment in ieder geval dat Janno nog in bed lag. Die ligt boven in ons stapelbed terwijl er niets van een hekje of iets dergelijks voor dat bed zit. Hij heeft wel 10x gezegd gisteravond dat hij hoopte dat hij in bed zou blijven liggen vannacht dus een kleine angst bij ons beide was aanwezig. 

Waarom een wekker zetten op vakantie? Ja, dat vroeg ik me vanochtend eerlijk gezegd ook af maar Janno wilde graag de wisseling van de wacht zien bij het koninklijk paleis. Hier hadden we gisteren even een deal over gesloten aangezien ik bij de wisseling van de wacht in Londen een aantal jaren geleden bijna in slaap viel van oninteressantheid. De deal was dat dit de enige wisseling in de wacht was waar we deze gehele reis naartoe zouden gaan. Achteraf bleek Janno daar een hele goede deal mee te hebben gesloten aangezien we nu niet meer op plaatsen komen waar ze een wisseling van de wacht hebben. Had hij het toch iets slimmer bekeken dan ik. 

Gisteren hebben we ons een metro dagkaart laten aansmeren, dus vandaag hebben we maar, lui als we zijn en om het geld er uit te halen, de metro genomen naar Gamlastan om de weg naar het koninklijk paleis te vinden. Na mijn geweldige kaartleeskunsten (jaja, vrouwen kunnen best de kaart lezen) kwamen we uiteindelijk op de juiste plaats uit want we zagen overal palen met touwen er tussen waarvan het de bedoeling was dat mensen daar achter gingen staan om het gehele tafereel te aanschouwen. Veel te vroeg waren we daar (11.30u) dus we hadden ruim de tijd om een plekje vooraan uit te zoeken. De wisseling van de wacht zou om 12.15u beginnen en toen ik de (kerk?)klokken een aantal keer hoorde slaan was ik dan ook blij dat de tijd zo snel gegaan was dat het al 12.00u was. Des te groter was dan ook de teleurstelling toen bleek dat in Stockholm blijkbaar de klokken elk kwartier luiden en het pas 11.45u was. 

Hoe langer we daar stonden, hoe drukker het uiteraard werd. We hadden het geluk dat achter ons een geweldig echtpaar kwam te staan die er heel hard van baalden dat ze te laat waren om vooraan te staan. Vervolgens hebben we ons dus een half uur geërgerd aan geduw tegen onze benen en in onze rug omdat zij ook vooraan wilden kunnen mee kijken. Star als wij zijn waren we niet van plan ons enigszins te wijken aangezien wij wel ervoor gezorgd hadden dat we ruim op tijd waren. Wat ellebogen in onze rug en schoppen tegen onze been later begon het tafereel dan toch eindelijk en hielden ze enigszins op met ons lastig vallen.

De wisseling van de wacht zelf was in mijn ogen toch iets interessanter dan die van Londen. Iets waarvan ik nog steeds niet over uit ben of het een fanfare of harmonie was (volgens Janno een fanfare want zo klonk het, aangezien er zowel houtblazers als koperblazers aanwezig waren betwijfel ik dit) kwam de hoek omgelopen met daarachter de wachters(deze groep zou ook niet mistaan in het OLS). Hilarisch vond ik dat hier een heel tafereel werd gehouden om exact één persoon, die de wacht houdt, af te lossen. Gezien het postuur van deze persoon verwacht ik niet dat je daar de oorlog mee gaat winnen als er twee personen het koninklijk paleis willen binnendringen. De fanfare (of harmonie, net wat je wilt) heeft daarna nog even een half concert gegeven waarna het gehele tafereel na een half uur was afgelopen. Ik vond het ook tijd worden, Janno vond het ontzettend interessant. Smaken verschillen. 

Aangezien we geen ontbijt hebben bijgeboekt bij ons huidige hotel vonden we het langzamerhand wel eens tijd worden om te gaan eten. Aangezien voorwerk van Janno over Stockholm ons de kennis had opgeleverd dat je dat beter niet in Gamlastan kan doen, wil je enigszins iets van geld overhouden na de maaltijd, besloten we de metro weer terug te nemen richting de Kungsgatan (waar we gisteren ook zeer goedkoop hadden gegeten). Hierbij hebben we de toeristische route door Gamlastan genomen, want zo goed als mijn kaartleeskunsten zijn, zo slecht is de intuïtie van ons beide als we gewoon dezelfde weg terug door de straten van Gamlastan willen nemen naar de metro. Hierdoor hebben we in ieder geval wel heel Gamlastan mogen bewonderen en de, ook hier, leuke gekleurde gebouwen mogen aanschouwen waarna we uiteindelijk de metro-ingang toch weer hadden gevonden. We wilden niet bij dezelfde tent als gisteren gaan eten en aangezien we tijdens onze wandeling daar naartoe gisteren genoeg leuke tentjes waren tegen gekomen zou het toch geen enkel probleem moeten worden om daar een leuk tentje te vinden om onze hongerige magen te stillen. 

Bij het uitstappen van de metro kwamen we langs een foodhall die Janno ook tijdens het voorwerk over Stockholm was tegen gekomen. Onze horecaman in hart en nieren moest hier natuurlijk even een kijkje gaan nemen en aangezien ik ook niet vies ben van lekker eten offerde ik mezelf op om even mee te gaan kijken. Deze hal was in ieder geval een grote teleurstelling want onder het Mosae Forum in Maastricht ligt ongeveer dezelfde foodhall als deze in Stockholm alleen is die in Maastricht wat minder commercieel en was dit formaat iets groter. Maar dat scheelde niet veel. Janno kan de volgende keer dus gewoon met mij mee boodschappen gaan doen in Maastricht.

Daarna besloten om toch echt de tocht naar eettentjes in te gaan zetten en de Kungsatan deze keer de andere kant op af te wandelen. Behalve de grote gele M (die we vandaag een dagje wilden overslaan) kwamen we hier geen eetgelegenheid tegen dus zijn we toch maar weer richting K25 gegaan waar we gisteren gegeten hadden om in die straat te kijken naar eettentjes. We meenden dat we gisteren over deze eettentjes gestruikeld waren, maar vandaag waren ze ineens allemaal verdwenen. Toch knap wat de kabouters in één nacht allemaal kunnen doen. Op de weg terug naar ons hotel zouden in ieder gevoel genoeg eetgelegenheden liggen dus we zouden daar wel gewoon alvast naartoe lopen om dan toch daar iets te pakken.

Wonder boven wonder waren ook daar alle eettentjes verdwenen of zat er geen hond binnen waardoor we de kwaliteit ook niet gelijk durfden te vertrouwen. Terwijl we al lang en breed weer voorbij ons hotel waren liepen we langs Jensen's Bøfhues. Wie kent het niet? Dé plek waar we op de eerste dag in Kopenhagen beland zijn en ons bedonderd voelden. Omdat we ons graag nog een keer lieten bedonderen maakten we de afspraak om nog tot het volgende zebrapad te lopen en als dan nog geen eettentje gevonden was zouden we toch weer naar Jensen's Bøfhues gaan. Het valt te raden waar we uiteindelijk beland zijn...

In Kopenhagen hadden we echter wel geleerd dat hetzelfde menu bij de lunch hier 5 euro goedkoper is, dus we konden het ons veroorloven. We kregen exact dezelfde Engelse kaart als in Kopenhagen, hetgeen Janno deed vermoeden dat de binnenlanders toch een gunstigere prijs betaalden voor hun eten dan wij. Of dit daadwerkelijk waar is hebben we echter niet kunnen ontdekken. De vochtbalans moest aangevuld worden dus we besloten om deze keer maar gewoon 0,75l drinken te pakken aangezien dat in verhouding in onze ogen best goedkoop was(49 SEK). Als gevolg hiervan ontvingen we onze drank in een bloemenvaas waar "Pepsi" op stond, maar ik weet zeker dat die glazen normaal als bloemenvaas gebruikt worden. Vreemde aan dit restaurant was dat het als enige in de hele straat (en geloof me, die straat was heel lang en er zaten meerdere eettentjes) veel volk binnen had en op een gegeven moment zelfs een wachtrij buiten stond voor dit restaurant. Dit begrijp ik tot op heden nog steeds niet aangezien ze meerdere vestigingen in zowel Stockholm als ver daarbuiten hebben. Het eten is wel lekker, maar om nu te zeggen dat het zo speciaal is...

Na de maaltijd waarvan ik nog steeds vol zit zijn we maar weer naar de Coop gelopen om hier onze voedselvoorraad voor onze reis voor morgen in te slaan. In het geval we vast komen zitten op de trein hebben we in ieder geval niet genoeg voedsel- en drankvoorraad bij ons dus het valt te hopen dat alle treinen morgen gewoon op tijd rijden morgen. We zullen blij zijn als die reisdag er op zit. Niet zo zeer omdat we het treinen niet leuk vinden (ik vind het heerlijk), maar het zit allemaal morgen gewoon wat krap op elkaar met de aansluitingen gezien de vertragingen waar we de eerste twee reisdagen mee te maken hebben gehad. De reisdag van morgen maken we ons al vanaf het begin van de vakantie druk om dus als we morgen om 23.15u in Berlijn aankomen zal ik een gat in de lucht springen. 

Vanavond nog even lekker relaxen in onze microkamer en dan ons klaar gaan maken voor de reis van morgen. We wensen onszelf succes. 

Hälsningar Janno en Tessa

T